Bugün Barentsburg’dan çıkıp, ismi telaffuz olarak bayağı zor olan bu buzul bölgesine, güneye doğru ineceğiz. Hava çok değişken, bir açık bir kapalı ama seyahate engel değil gibi görünmekte. Barentsburg’dan 10.30’da hareket ediyoruz, ilk yarım saat hava mis gibi, hatta bir ara güneş kendini öyle güzel gösterdi ki moralim yerine geldi, ancak Barentsburg’dan çıkıp geniş vadiyi geçip 650 metrelik ilk dağın tepesine çıkarken fırtına ve sis başladı… Bu ikili maalesef gün boyu bizimle olacak gibi… Zirvede görüş düştü, indik ama deniz seviyesinde de olay çok farklı değil. Bugün zemin iyice patates gibi, kar çok köfti… Sebebi sürekli yağan yağmur. Sürekli ezilmemiş karda, gidiyoruz, düz gibi gözüküyor ama çoğu yerin altı boş ve batma tehliken de var ki, düz ovada korkulacak birşey yok ama göl yakınlarında batarsan…. Mazalllah….
Neyse enseyi karartmadan devam ediyoruz. Buzula gelmeden önce deniz kenarı bir bölgeye kadar yaklaşık 2 saatlik bir sürüşün ardından durup, buzula giriş çıkış vb detayları Viktor bize anlatıyor. Deniz kenarında yerde birkaç iz gördüm ve fotolarını çektim. Viktor bunlar nedir diye fotoları gösterdim, bunu sen mi cektin, nerede çektin dedi … 15 metre geride deyince, oraya doğru yurüdük, izi gösterdim, bu ayı mı dedim … Önce cebinden minik bir kartuş çıkartıp tüfeğin içine mermiyi sürdü, sonra kesin bir tonla, zemindeki karın derinliğine bakıp, 300-400 kilo arası 3-4 yaşlarında bir anne, bu da yavrusu diyerek birkaç adım ilerideki küçük izleri gösterdi. Daha önce de yazdığım gibi tüfeğin amacı, ayı ani bir şekilde ortaya çıkarsa havaya ateş açıp ayıyı korkutup kaçırmak. Ayı vurmak yasak, en son bir kaç sene once , deniz kenarında, ayı olduğunu bilmelerine rağmen gezen 2 turiste ayı saldırmış, turistler ölmemiş ama maalesef ayıyı vurmuşlar, turistleri yaralamış ayı kardeş. Neyse genelde silah sesinden kaçıyormuş ayılar, sorun yok.
Bir kutup ayısınız ayak izi de olsa görmüş olduk, izler taze, ana yavru birlikte geziyor, karınlarını doyuracak fok arıyorlar… Umarım bulurlar… Tekrar motorlara atlayıp, buzula geliyoruz 10 dakika içinde. Güney kutbundaki buzulların heybetinden sonra buradaki biraz küçük kaldı. Bu da diğer bütün buzullar gibi her sene biraz eriyor ve maalesef dünyadaki küresel ısınma ve su sorunu her geçen gün büyümeye devam ediyor.
Buzulda 1 saat kadar kaldık, Viktor ve diğer rehberimiz Gregory’nin Barentsburg’dan getirdiği çıkındaki tavuk suyu çorba, somon , peynir , tavuk, patates , yumurtayi filan yedik, içimizi bastırdık… Bizim ekip Rus, herkes Rusça konusuyor. Sorun yok tabi ki bize ingilizce tercüme ediyor Viktor. Ekipteki Rus hanımlar, buzullarda ne fotolar cektirdi ne fotolar cektirdi siz düşünün artık 
1 saatin sonunda atladık motorlara ve tekrar çıktık yola. Sorunumuz şu, karla karışık yağmur hiç durmuyor ve kar sürekli eriyor. Buzuldan çıkar çıkmaz, hemen saplanıyoruz, çünkü fena erimiş heryer. Buzulun çıkışının sağ tarafı ful deniz, ufaktan bir yusuf yusuf attım ben ulan burada saplanırsak direk denize…. Neyse, çok şükür oradan da hızlı çıktık, Viktor yolu değiştirip deniz kenarı geldiğimiz yoldan değil, dağı tırmanarak dönmeye karar verdi. Bu iyi bir karar mı çok emin değilim, hava bozuyor, zirve nasıl olacak ??? Diğer taraftan deniz kenarı da pek tekin değil, neyse sorgulamadik tabi başladık tırmanmaya ama zirvede görüş 10 metreye düştü, bol kar zeminde, epey dik bir dağa sardık.
Ben, Cem, Macar bir çocuk ve Rus başka bir adam iyi kullanıyor, geri kalanlar vasat. Dağın yarısında zig zaglı tırmanırken, arkadakilerden biri motoru yan yatırdı. Bu arada hakikaten kolay değil çünkü önünü görmüyorsun, yokuş nereye eğimli, nerede ne var biraz falza zorlayıcı bir duruma dönüştü içinde bulunduğumuz an. Ben Viktorun arkasındaki ikinci motorum, Viktor yolu açıyor ben ve Cem arka arkaya geçip genişletiyoruz, arkadakiler o yolu izliyor. Biraz daha tırmandık, sonra Viktor da tamamen görüşü kaybetti ama Gps’e bakarak ilerliyor yani genel güzergahta sorun yok. Ama önündeki 5-10 metreyi tamamen kendi bilgisine göre gidiyor Viktor. Bana bekle dedi ve geriye döndü, arkadakilerden biri daha motoru yatırmış ( ki arkamdaki 3ncü motordan sonrasını hiç görmüyorum) . Neyse 10 dakika takıldık kaldık. Viktor geri geldi ve soldan yukarı kır dedi, ulan mümkün değil dönmez, motordan in sola yat , zıpla filan hadi kurtardık, bu sefer de Macar çocuk beceremedi o devirdi motoru. İndik onu çıkarttık, bu arada tipi hiç durmuyor. Tepeye giden yolda ara bir düzlük bulduk. Bu sefer de Gregory’nin motor asağıda kalmış. Yarım saat onun çıkmasını bekliyoruz, derken aynı noktada tipide 1 saat kadar kaldık.
Kıyafetler epey koruyucu cok şükür, üşümedim, ama bu denli yağışa bayağı ıslandık. Ardından yine tırmanmaya devam ettik. Dağın belli bir noktasında öyle bir an geldi ki yağmurdan ve sisten, sadece 5 metre önümdeki Viktor’un motorunu görüyorum, arkamda kimse yok. Durdum, Viktor bekle dedi geri dönüp arkadakilere bakmak için tekrar gitti. Burnumun ucunu göremediğim bir noktada 10 dakika kadar tek başıma bekledim. İnsan tırsıyor tabi ayı mı çıkar , ulan ya yanlış yola saparlar da beni bulamazlarsa diye ama tabi boş endişeler, 10 dk. sonra bütün ekip tekrar geldi.
Deniz seviyesine inene kadar tırmanıp, sonra zigzaglarla indik aşağı. Tam oh be artık keyifli keyifli döneriz derken, göller bölgesine geldik ki her yer erimiş. Başka şansımız yok, batsak da geçeceğiz. Viktor önden gitti yol bulmak için ama daha 20’nci metrede saplandı, onu çıkartmak yaklaşık 20 dakika sürdü. Sonra artık hepimiz gözü kararttık ve durmadan devam ettik. Bir çok erimiş bölümden kısa aralıklarla gaz vererek ve zıplayarak geçtik.
Aslına bakarsanız çok ama çok zevkliydi. Benim ve Cem’in ruhunda biraz böyle maceraperestlik, serserilik var ama standart bir turist olsa, kesin isyan bayrağı açardı. Fakat unutmamak lazım, kuzey kutbundayız, burası dünyadaki en değişken en kırıcı doğalardan biri. Doğa sana uymaz sen doğaya uyacaksın ve şahsi şartlarını biraz zorlayacaksın… Biz de onu yaptık ve çok şükür ki sağ salim 120 km’lik bir günün ardından Barentsburg’a geri donduk.
Evet ıslağım yoruldum ama çok zevk aldım. Hatta bu seyahatteki en zevkli günüm bugündü diyebilirim…. Üstümüzü değiştirip yemeğe oturduk hemen zaten saat oldu 19:00 … Yemekte yarınla ilgili iyi haberler yok, yağmur devam ediyor ve artacak… Kar iyice fenalaşacak o yüzden yarın Barentsburg’da turistik takılacağız, ama esas merak ettiğim buradaki maden… sabah 07.30 aktif bir kömür madenini gezmek için lobide olacağız…
Barentsburg – 17.04.2019 – saat : 22.03
Yorumlar