Aktif olarak bizim Mont Blanc zirve tırmanış organizasyonumuz pazartesi günü başlayacak, o yüzden cumartesi ve pazar günlerini bölgede trekking yaparak değerlendirmek iyi olur diye düşündük. Hava o kadar mis ki, sabah 06:00’da uyandım (hani sanki İstanbul’da farklı saatte kalkıyorum ya neyse). Cem de kalktı hızlıca giyindi, ben bir yürüyüş yapıp geleceğim diye attı kendini dışarı 6:45 sularında… Ben de kahvaltıya indim, 07:15’te geri geldi birer kahve, haşlanmış yumurta filan bir şeyler atıştırdık, odaya çıkıp valizleri kapattık (bize 4 kişilik oda vermişler onu 2 kişilik odaya değiştirecekler).
Sırt çantalarımızı doldurduk, attık kendimizi dışarı, istikamet Lac Blanc. Bu bölgede onlarca güzel trekking parkuru var. Lac Blanc ilk 3’e girer diyor trekking dünyası. Chamonix’ten buraya ulaşmaya çalışanların yüzde 98’i teleferikle Brevet bölgesine gidip, dağın yüzeyi boyunca in çık bir yol izleyerek turlarını tamamlarken, yüzde 2’lik o tuhaf kitle bizim gibi teleferiğin çıktığı aşırı dik rotayı yürüyerek çıkıyor. Dağ dağ değil, dimdik maşallah ama biz iki akıllı illa kendimiz çıkacağız dedik, aferin valla bize ?…
Anlayacağınız sabah 09:00 demeden sardık rampaya… Zirveye geldiğimizde 7 kilometre yürümüştük ve 2050 irtifaya ulaşmıştık bile… Lac Blanc’a daha 15 km. var ve irtifa 250-300 kadar daha var… Ne kadar sert bir başlangıç yaptık umarım anlatabilmişimdir. Allahtan hava hafif bulutlu ve aşırı sıcak değildi. O ilk 7 km.’yi birkaç cümlede geçtim ama yaklaşık 1 saat 45 dakika kadar sürdü ve epey sertti (bu arada gideceğimiz yerin deniz seviyesinden yüksekliği 2300 filan, ama sürekli in çık yaparak kazandığınız irtifa, çok daha fazla oluyor bknz : elevation gain).
Neyse efendim sonrasındaki parkur dağ yüzeyi boyunca inmeli çıkmalı, kah ormanın içinde, kah uçurumun kenarında, kah kayaların üzerinde kah derin vadilerden giden güzel bir yoldu… Bazı yerlerde kar hala vardı ve üzerinden yürüyerek hedefe ilerlemekten başka çare yoktu. Son 3-4 kilometre benim için biraz ızdıraplı oldu çünkü mataramdaki su bitti ve etrafta akan hiçbir su kaynağı yoktu. Böyle durumlarda hidrasyon çok önemli ve susuz kalmak başınıza gelebilecek en moral bozucu şeylerden biri… 2250 metre yüksekliğe vardığımızda akan bir dağ suyu görüp herhalde 1 litre içmişimdir… Ama zaten hedef 2300’de, olsun 50-100 metre daha susuz tırmanmakla hiiiiçç işim olmaz. Lac Blanc’a geldiğimizde ortalama 23 km. yol yürümüş 2300 metre civarı yüksekliğe tırmanmış ve in çık derken ne kadar olduğunu bilemediğim ama iflahımı kesen bir irtifa kat etmiş olduğumuzu rahatlıkla söyleyebilirim.
Lac Blanc beyaz göl demek. Aslında aşırı bir numarası yok yani öyle kocamaaaaan bir göl hayal etmeyin, mütevazi büyüklükte bir göl. Bulunduğu yükseklikten dolayı hala bazı yerleri donuk ve buz halinde. Zaten zirveye çıktıkça Chamonix’teki 28-30 derecelik havadan eser kalmadı, hemen çantadan mont takviyesi yaptık, Cem de ben de… Burada minik bir cafe var, çok da acıktık. Saat oldu 14:00, peynir şarküteri tabağı, patatesli kiş bir de çikolatalı krepi paylaşarak yedik, biraz dinlendik ve dönüş yoluna koyulduk.
Dönüşümüzü geldiğimiz yoldan yaparsak bugün yaklaşık 40+ kilometre yürümüş oluruz ki, inmek, en az çıkmak kadar hatta bazen çıkmaktan daha da zor. O yüzden rota değiştirip Argentiere kasabasına doğru 6-7 kilometrelik bir inişe karar verdik (bugünün en doğru kararı ?. İniş kısa ama çok dik ve sert, o da yaklaşık 2 saat kadar sürdü, yolda karşımıza 3 farklı yerde dağ keçisi çıktı, hatta bir tanesi bayağı inceledi bizi uzun uzun. Karşı karşıya kaldık, bekledik sakince geçsin diye, ne de olsa çocukluğumuz köprüde karşı karşıya kalan keçi hikayesi travmasına maruz kalmış bir çocukluktur. Denen odur ki keçinin yolunu değiştirmeyeceksin, karşısında durmayacaksın, yoksa boynuzu yersin Allah muhafaza…
Neyse efendim sağ salim indik. Burada kasabalar arası bedava otobüs ve tren var yarım saatte bir. Tam 4 dakikayla otobüsü kaçırdık derken otobüs geldi, bir depar atıp attık kendimizi içine, 20 dakikalık bir yolculukla Chamonix merkeze geldik. Cem de ben de çok açız, meydanda bir lokantada makarnaya gömüldük, üzerine de 3’er top dondurma ohh mis… Mide öyle dipsizce istiyor ki ne makarna, ne dondurma kesmedi, ama yeter dedik. Akabinde yürüyerek otele geldik, odamıza yerleştik birer duş, günü sonlandırıyoruz yavaştan… 30 km’lik yoğun tırmanışlı bir rota, 41.000 adım, 2300 metreye tırmanıp geri indikten sonra artık iyi bir uykuyu hakettim sanırım, yarın ola hayrola, bakalım bacaklar sabaha nasıl kalkacak ?.
Chamonix – saat: 22:19
Yorumlar