Gün 12 Los Cuernos / French Valley / Brittanico

Bugün Grande Paine barınağına veda ediyoruz. Gecem kulağıma taktığım tıkaçlar sayesinde çok daha sessiz geçti, zira odada yorgunluktan mütevellit horlama konçertosu vardı gece. Bu sabah erkenciyiz, 07:00 kahvaltı, 08:00 hareket prensibiyle hazırlandık. Kahvaltıda bir lokmacık çırpılmış yumurta, peynir yedim ve çay içtim. Ekip dakik, 08:00’de hareket ettik.

İlk 8 kilometre normal bir tempoda hafif tırmanışlı geçti. İstikametimiz Los Cuernos yani boynuzlar. Şimdi size şöyle özetleyeyim, Torres del Paine, Paine’nin tepeleri demek. Paine de yerel lisanla mavi demek, yani mavinin tepeleri (burada gökyüzü kastedildigini düşünüyorum) demek oluyor. Biz her gün birine tırmanıyoruz. Tırmanıyoruz derken tabi ki dağın zirvesine çıkmaktan bahsetmiyorum, o tepenin görsel olarak en iyi açısını yakalayabileceğimiz trek parkurunun zirvesine çıkıyoruz.

Bugün Los Cuernos, yani boynuzlara gidiyoruz. İlk 8 km.nin ardından Italiano kampına doğru geliyoruz. Burada bir sal köprüsunden geçmeniz gerekiyor, altınız güldür güldür akan bir nehir, köpru sallanıyor bu yüzden tek tek geçiyorsunuz. Köprüyü müteakiben gruptan ayrılmalar başlıyor. Kendini güçsüz hissedenler 6 km.lik bir yürüyüşle bir sonraki kampımız olan Los Cuernos Refugio’ya yürürken, biz Fransız vadisinden Brittanico denen panaromik tepeye doğru tırmanmaya başlıyoruz. İlk 3 dakikadan sonra aşırı dik, 2 el 2 ayak tırmanılacak bir diklik ve kayalıklar başlıyor, yaklaşık 300-400 metre böyle tırmandıktan sonra da dik tırmanışlar devam ediyor. Uzun lafın kısası, tırman tırman dibim düştü. Yaklaşık 5,5 km. tırmandık.

Zirveye vardığımızda ayaklar yine ağlyor, karnım da zil çalıyordu. Ayakkabı çorap ne varsa çıkartıp taşa bastım soğusunlar diye, akabinde 1 sandviç 2 elma götürdüm. Bu kadar zorlayıcı eforlu işler yaptıktan sonra, yediğim yemek en güzel yemek oluyor. Basit bir sandviç bile bana dünyanın en güzel yemeği geldi…

Sonra inişe başlıyoruz ki bu inişler çıkıştan daha zor. Dizlere binen aşırı yük vallahi beni en çok zorlayan sey. Neyse arada yine ayakları suya sokacak bir yer bulduk da derin bir oh çektim. Aşağı indiğimizde önümüzde 6 km. vardı ve 13 kişilik ekipten sadece 4 kişiydik bu tırmanışa cesaret eden… Vicdansiz French Valley öttürdü bizi, ama bir anda dönüp filmdeki gibi, ulan French Valley sen mi büyüksün ben mi diyesim geldi ki, hadi oğlum Arda sen buna uyma dedim. Son 6 km.de ballı börek degildi, tırman in derken bugün de bir 24 km. yapıp 1100 metre tırmanış yazdık deftere. 2 günde 50 km., 2000 metre tırmanış bayağı iyi vallahi…

Kampa geldik, bu aksam çadırda yatıyoruz, mutluyuz, yani en azından ben… Horlarsa bir Cem horlar ki onu da dürter sustururum. Hem hava da muhtesem, dışarıda olmak gibisi yok… Hızlıca duşlarımızı alıp yemeğe geçiyoruz. Domates çorbası, et, pilav, dandik bir limonlu tatlı. Dağ başında bundan iyisi can sağlığı… Aklıma gelmişken ekleyeyim, bütün gezdiğimiz alanlar ulusal park içinde ve her yer pırıl pırıl, etrafta tek bir çöp yok, bırakın çöpü doğal olmayan, bölgeye ait olmayan hiçbir şey yok.

İlginç olan ise bizim kaldığımız kampın 2 km. gerisinden itibaren, özel mülk olan bir araziye girdik. Buradan itibaren her yer at pisliği idi . Özel mülk dediğim, adam 1900’lerde gelmiş buraya altın arayacağım diye, cennet gibi bir yeri almış, alış o alış. Rehberimiz Jorge, bunu ulusal parkta asla göremezsiniz, atlar buradaki doğal ortamın parçası olmadığı için parka sokulmazlar, araba makine vb.yi sokmayı düşünmeyiz bile diyor. Ama özel mülk, bak her yer at pisliği diye de ekliyor.

Açıkçası Şili Ulusal parkındaki doğaya saygılı düzen çok ama çok etkileyici. Adamlar birkaç sene önce var olan ulusal parklarına daha cok arazi ekleyerek parkı büyütmüşler… Doğanın herşey olduğunun farkındalar… Darısı bizim başımıza diyeceğim de… Neyse… Yemekten sonra küçük bir brifingle yarının planını yaptık. Şu an saat 22:15 ve herkes çadırlarına çekildi. Barınakta yaşam 15 dakika sonra biter, zira yarın herkes için yine uzun yürüyüşlerle dolu bir gün olacak.

23.02.2018 / saat 22:17