Gün 16 El Calafate’ye dönüş

Bu sabah koğus kalk 6:30, minibus gelecek ve bizi Şili’den, Arjantin El Calafate’ye götürecek. Odayı beraber paylaştığımız Hollandalı gençler çok şükür hiç horlamadı, o yüzden rahat yatak sessiz ortamda güzel uyudum. Kalktık giyindik, kahvaltı için dışarı çıktık, bir de ne göreyim, Torres del Paine’in zirvesi cillop gibi tertemiz, ne sis var ne bulut. Haydaa, biraz sonra da gün doğarken güzel bir kızıllık hasıl oldu tepesinde, yakından izlenmeye değer ama maalesef biz dün rüzgar yağmur ve kapalı havaya denk geldik. Patagonya işte tam da bu, aynı gün içinde 4 mevsimi rahatlıkla yaşayabiliyorsunuz…

Neyse isyana gerek yok, kısmetimiz bu diyerek bindik minibuse. Şili sınırından geçerken yine girerken gördüğümüz tilkiyi gördüm, ama bu sefer fotoğrafını çekmedim, alıştık artık Saat 07:30’da Şili Torres Central’den çıkıp saat 14:20’de Arjantin El Calafate’ye vardık. Bu gece çok cici bir otelde kalıyoruz, o kadar ki bize suite oda verdiler, sanırım rehberimiz Juliana bize kıyak geçti, öyle ki sadece Cem’in yattığı yatak bizim evvelsi geceki çadırdan büyük, banyoda saç kurutma makinesi filan var. Günler sonra ilk kez araba gördüm mesela bugün, çok tuhaf geldi, günlerdir vahşi doğada yaşayıp, şehir hayatına dair tek gördüğün insanlar olunca, insan bir garipsemiyor değil. Neyse, eşyaları odaya attık ve bizim ekiple vedalaşmak için La Zorra’da buluştuk, sohbet muhabbet, sevgi çemberi, kucaklasma filan sonrası Cem’le biraz daha yürüdük Calafate’de, hatta Don Luis pastanesinde bir arkadaş aaa Türk müsünüz dedi, 2 dakika ayak üstü sohbet ettik, aylardır Güney Amerika’yı geziyormuş, güzel bir deneyim olsa gerek…

Sonrasında istikamet Don Pincon. Günlerdir burada yiyeceğimiz etleri hayal ediyorduk, 2 kişi ayıptır söylemesi 1,4 kilo et yedik. Garnitur salata filan da cabası, garson kız şok geçirdi garibim… Keyifli keyifli, sakin sakin yedik ama, geçen sefer peşimizden atlı kovalıyor gibi yemiştik. Sonra uzun uzun sohbet ettik Cem’le, hayat, iş güç, aile, gelecek, planlar, hayaller…

Güzel geldi, neredeyse 30 yıla dayanan bir arkadaşlık, farklı ülkelerde yaşıyoruz ve bu tip seyahatlerde arayı kapatıyoruz. Bugüne dair anlatacak çok bir şey yok, yemekten sonra gidip bir de dondurma yedik, sonra otele döndük odadayız. Cem yine uyudu bile, ben de birazdan devrilirim. Sabah kalkıp bavul yapıp yaklaşık 30 saat sürecek bir geri dönüş yolculuğuna çıkacağım, uyusam iyi olacak

27.02.2018 / saat 22:33