Rahatsız yastık ve şerefsiz horoz sayesinde güne 5:30’da başladık malumunuz… Güzel ve sıcak bir duştan sonra kahvaltıya iniyoruz. Otelde bizden başka motorculardan oluşan bir kafile var. Onlar da bizimle benzer bir yolu kuzeyden güneye inerek yapıyorlar anlaşılan. Bak bu da çok zevkli bir seyahat türü, yapan bilir… Kahvaltıyı biraz kahve, biraz çırpılmış yumurta ile geçiştirdikten sonra minibüse atlayıp Chaltene doğru yola çıkıyoruz. Bugün dahil önümüzdeki 3 günü Chalten’de geçireceğiz. Bu bölge doğa harikası coğrafik özellikler, dünyaca ünlü panoromik dağları ve buzullarıyla meşhur. Yaklaşık 200 km. civarında yolumuz var. Yol boyunca etrafıma bakıp, aslında bu evrende ne kadar küçük bir noktayız diye düşünmeden edemiyorum. Göz alabildigine uzayan bir doğa ve insan yapımı tek bir bina olmadan giden kilometrelerce bir boşluk… Sonra yine düşünmeye devam ediyorum, bunca güzellik varken, ne gerek var dünyayı mahvetmeye… Buncacık küçücükken, ne gerek var bu egolarımızı bu kadar şişirmeye… Cevabı bulamıyorum…
Chalten’e gelirken yol üstünde La Leona ( dişi dağ aslanı gibi bir manası var ) diye gauchoların ( arjantin kovboyu) sahip oldukları bir mekanda durup birer empanada daha atıyoruz. Burası bizim susurluk yolundaki Yörsan gibi maşallah bir tur minibüsü giriyor, biri çıkıyor. 15 dk. moladan Chalten’e yolculuğa devam. Chalten Tim Burton filmlerindeki gibi, rengarenk tek katlı binalarıyla fena şirin bir yer. Ama buranın şirinliğinden öte, yanı başındaki dağlar, siz onlara yaklaştıkça heybetleriyle daha da büyüleyici oluyor. Fitz Roy, Torres del paine ve daha niceleri. Gökyüzündeki maviden bulutlara değişen bir degrade tondan, zirveden yamaç kayalıklarına doğru uzayan bir muhteşemlik. Yolda sürekli durup foto çekmek hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı benim için. Bu günde hava mis, pırıl pırıl açık ve sıcaklık 20-22 derece arası. Otele vardık, odalara yerleştik. Aslında buraya otel demek, otellere haksızlık olur. Ortada kocaman yeşil bir bahçe etrafında sanki Fransız koloniyal mimarisini andırırcasına yerleşmiş binalar ( mimari ozellik olarak alakası yok, sadece yerleşim planı bana onu andırdı) . Odalara yerleştik ve hemen kendimizi attık Chalten’e. Chalten kışın 200-300 kişinin yaşadığı bir köy/kasaba tadında bir yerleşke. Bu sezonda binlerce turist var. 2 ay sonra kış gelince yine kalır hepi topu 250 sadık Chaltenli. Nesi meşhur buranın derseniz dağları ve trekking parkurları derim. Trekking yarına, o yüzden bugün yine bisiklet yapalım deyip 4 saati 18 dolara bisikletlerimizi kiraladık. Bisiklet yolu gibi bir yola girip, oradan da off road bisiklet parkuruna atladık. Hakikaten çok ama çok zevkli bir sürüştü. Off raod bisikletten bu kadar zevk alacağım hiç aklıma gelmezdi. Hele ki yolda şelale olduğunu Cem’in anlayıp bizi soktuğu sapak sonunda karşımıza çıkan mini şelale ve buz gibi suyu bugünün bonusu oldu. Dizlerime kadar girdim suya, mayo olsa yarım bel girerdim vallahi, bütün ayak bacak hepsi canlandı yenilendi. Sonra döndük tekrar bisikletlere, 20 km.lik atlama zıplama seansı sonunda Chalten’e geri geldik bile.
Yol üstünde şezlonglu bir mekan bulup hemen biralarımızı söyledik, hava o denli güzel hatta sıcak ki soğuk bir bira resmen içimi canlandırdı. Biraz orada dinlendikten sonra bisikletleri teslim edip otele döndük, ekiple buluşup yemek için tekrar otelden çıktık. İkinci akşam, ikinci et hayal kırıklığı… Bu akşam ki et de, hiç doğru ve güzel pişirilememişti maalesef, ama açlıktan gözüm dönmüş olsa gerek ki kayış gibi eti ve dulce de lecheli vasat bir brownie’yi üç lokmada yuttum. Yemekten kalkıp buralarda gece hayatı ne var acaba bir bakalım diye Cem’le birbirimize sorduk, hadi bakalım dedik… Dedik de ayaklar beyine, beyin de mantığına sordu… Ayaklar otomatik olarak otele geri döndü… Evet 23:00 olmadan geldik otele… Yine rahatsız bir yastık maalesef, umarım bu akşam iyi uyuyabilirim çünkü yarın 18km.lik trekkingle keşfe başlıyoruz… Yarın yağmur mu yağar, rüzgar mı çıkar? Kimse bilemiyor… Burası dünyanın dibi, burada her an herşey olabilir…
14.02.2018 / saat 23:21
Yorumlar